Historia

Początki shogunatu



Osiągnąwszy militarne zwycięstwo, Minamoto Yoritomo nie wdawał się w polityczne rozgrywki na dworze cesarskim, tak jak Taira i Fujiwara. Jego władza opierała się na sile armii, a nie na koneksjach z rodziną cesarską. Cesarz został zmuszony do wycofania się z życia publicznego i został jedynie symbolem. Minamoto przyjął tytuł i urząd seiitaishoguna (nazywanego zwykle w skrócie szogunem), "głównodowodzącego do zwalczania barbarzyńców". Yoritomo przeniósł także ośrodek władzy do Kamakury na równinie Kanto (w pobliżu dzisiejszego Tokio). Stary dwór cesarski zaczął być ignorowany i stracił znaczenie dla funkcjonowania kraju.

Później rodzina Minamoto została zastąpiona przez klan Hojo. Było to konsekwencją serii podstępnych morderstw i spisków, które doprowadziły do eliminacji wszystkich następców Minamoto i wielu ich zwolenników. Hojo nie kłopotali się nawet przyjmowaniem tytułu szoguna. Zamiast tego mianowali szogunami szereg marionetkowych postaci, między innymi nawet małe dzieci! Hojo rządzili jako shikken (dosłownie "ten, który dzierży władzę"), regenci, co oznaczało, że marionetkowy szogun władał nominalnie w imieniu nieobecnego, symbolicznego cesarza, zaś naprawdę rządził krajem jeszcze ktoś inny, dzierżący rzeczywistą władzę.

Ten pozornie toporny układ umożliwił Hojo utrzymanie władzy do 1333 roku. W latach 1274 i 1281, Hojo byli w stanie przeciwstawić siły Japonii dwóm próbom inwazji chana Kubiłaja, władcy Mongołów. Najazd z roku 1281 został ostatecznie zniszczony przez kamikaze, "boski wiatr", który ocalił kraj samurajów. Walka z Mongołami doprowadziła jednak do osłabienia klanu Hojo i władza w końcu wyślizgnęła się z ich rąk. Nie byli w stanie powstrzymać restauracji cesarstwa i powrotu do władzy cesarza Go-Daigo. Stolica szogunatu w Kamakura (którą Hojo utrzymali) upadła w 1333 roku.

Go-Daigo rzeczywiście próbował odbudować cesarski system administracyjny i zlikwidować szogunat, ale sporo zmartwień przysporzył mu bunt wasali Ashikaga. Ashikaga wyparli cesarza Go-Daigo z Kyoto i osadzili tam innego cesarza, pozostającego pod ich bezpośrednią kontrolą. Ta "wojna między dworami" ciągnęła się przez 56 lat, gdyż Go-Daigo i jego następcy walczyli z szogunami Ashikaga i ich cesarzami. Wreszcie w 1392 roku poseł Ashikagów przekonał nieprzyjacielskiego (i prawowitego) cesarza, by abdykował i przekazał przeciwnikom klejnoty koronne i inne symbole władzy cesarskiej. Od tej pory marionetkowi cesarze Ashikagów byli uznawani za prawowitych władców, a szogunowie Ashigaka cieszyli się pełnią potęgi, lecz ich władza trwała stosunkowo krótko. Okres Ashikaga odznaczył się wielkim odrodzeniem obyczajów i sztuk pięknych; poza tym buddyzm zaczął wtedy odgrywać rolę polityczną. W 1441 roku szogun Ashigaka Yoshinori został zamordowany, a tytuł przejął jego ośmioletni syn. Ten także zmarł, a jego następcą został jego młodszy brat, Yoshimasa.

Choć władzę szoguna dzierżył przez 30 lat, Yoshimasa nie był w stanie - czy może raczej nie byłby w stanie - powstrzymać rozkładu potęgi swego rodu. Rzeczywistą władzę przejęły inne wielkie klany samurajskie, które utworzyły klasę dziedzicznych panów feudalnych, zwanych daymio. Szogunowie Ashikaga nigdy nie potrafili trzymać ich w ryzach, co w końcu doprowadziło do stulecia okropnych aktów przemocy.

Informacje o artykule

Autor: Hatamoto
Data dodania artykułu: 16.03.2006
Data modyfikacji artykułu: 29.04.2021
Prawa autorskie »

Podziel się ze znajomymi
Komentarze

wstecz

Ta strona internetowa używa plików cookies. Jeśli nie blokujesz tych plików w przeglądarce to zgadzasz się na ich użycie. Więcej informacji w naszej polityce cookies. zamknij