Bohater Murakamiego to przeważnie oderwany od rzeczywistości, poszukujący sensu istnienia osobnik, którego nie rozumie dość normalny, otaczający kogoś takiego świat. Norwegian Wood to odwrotność, która może niekoniecznie przypaść do gustu wielbicielom tego autora. Normalny facet wśród pokopanego świata. Toru Watanabe to najzwyczajniejszy student pod słońcem. Trochę leniwy, trochę nie wiedzący, co ze sobą zrobić, lubiący góry i ładne kobiety. Ot, standard. Natomiast jego znajomi to zupełnie inna sprawa. Najważniejszą osią powieści jest układ pomiędzy Toru i dwoma dziewczynami, dawną koleżanką Naoko i szaloną Midori. Ponadto zwykła tematyka miłości, często mocno podrasowanej erotyką, oraz przemijania.

Pisząc o Murakamim zazwyczaj nie mam co powiedzieć poza słowami: typowy Murakami. Identycznie tutaj. Poza, bowiem unormalnieniem głównego bohatera znajdziemy w tej książce dokładnie to samo, co w innych jego pozycjach. Świetne dialogi, ciekawe charakterystyki postaci, poszukiwania sensu istnienia. No, może jeszcze nie ma często spotykanych u Murakamiego wątków z pogranicza inner space, albo wręcz podchodzących pod science fiction. Niniejsza pozycja to obyczajówka klasyczna, ale wcale to nie oznacza, ze jest słabsza niż inne jego pozycje. Zetknąłem się wprawdzie z opiniami, że ów mniej pokręcony niż zwykle charakter głównego bohatera oraz wynikające z tego wątki czynią ową pozycję słabszą. Moim zdaniem, to nie prawda. Powieść bardzo mi się spodobała, a owo unormalnienie było wręcz zaskakujące i ono czyniło z głównego bohatera kogoś naprawdę ciekawego wśród kolekcji postaci powieściowych Murakamiego. Zapraszam do czytania.

Haruki Murakami
Wydawnictwo Muza 2006