Encyklopedia Japonii

Tendai

Sekta buddyjska, narodziła się w Chinach (tien-tai, w j. chińskim), jeden z dominujących prądów w buddyzmie japońskim od IX do XI wieku, jej założycielem w kraju kwitnącej wiśni był Saicio ( 767-822 pośmiertnie dostał imię Dengio-daisi) miała zjednoczyć wszystkie szkoły i kierunki buddyzmu, gdyż wszystkie one uważane były za określone stopnie na drodze do osiągnięcia nirwany. Sekta ta wchłaniała wiele starych i nowych doktryn pochodzących z innych sekt (jak np. singon czy zen). Większość późniejszych szkół buddyzmu czerpało z dogmatyki tendai. Najważniejszą w tendai jest sutra Lotosu (Hokke-kio), mówi ona, że każdy może doznać oświecenia i, aby je osiągnąć powinien przejść 52 stadia: 10 wiary, 10 umiejętności, 20 praktyk religijnych, 10 poznania prawd religijnych natomiast dwa ostatnie stadia - "to-gaku" i "miogaku" oznaczają rychłe doznanie "mądrości Buddy". Podobnie jak w zen ważną drogą do jej osiągnięcia była kontemplacja. Nabożeństwa w świątyniach sekty były uroczyste i tajemnicze, każdy, kto chciał przyjąć naukę tendai musiał zrobić to przed posągiem Buddy, co sprzyjało ponoć obudzeniu się w człowieku istoty Buddy i dążenia do przemiany wewnętrznej. Źródło: S.Arutjunow G.Swietłow - "Starzy i Nowi Bogowie Japonii" , PIW 1973

Hasło dodał(a): Mizukiri


wstecz

Ta strona internetowa używa plików cookies. Jeśli nie blokujesz tych plików w przeglądarce to zgadzasz się na ich użycie. Więcej informacji w naszej polityce cookies. zamknij