Niewątpliwie, nazwisko autorki, znane każdemu miłośnikowi Japonii, zobowiązuje. Odnoszę jednak wrażenie, że Iga Rutkowska szczęśliwie nie przestraszyła się tej odpowiedzialności i stworzyła bardzo dobre stylowo dzieło, w którym czuje się autentyczność. Własne przemyślenia, osobiste doświadczenia to główna siła tej pozycji.Autorka jest osobą młodą, zafascynowaną kulturą Kraju Kwitnącej Wiśni, który jest dla niej świetnym miejscem do dokonywania interesujących obserwacji. Posiada bardzo solidne podstawy naukowe, a jednocześnie taką naturalną ciekawość młodości, szukającej wszędzie zjawisk charakterystycznych, wyróżniających Japonię od innych krajów. Bardzo spodobało mi się to podejście. Nie czuję bowiem w tej książce pozycji odtwórczej, opartej na innych dziełach, ale coś naprawdę własnego.

Iga Rutkowska bardzo często opisuje sytuacje i na owym opisie kończy nie analizując: dlaczego dzieje się właśnie tak? I super. Mamy młodego studenta, który jedzie do Japonii poszukać tematu do swojej pracy magisterskiej, który ma dużą wiedzę, ale tak czy siak dopiero się uczy. I zdaje sobie z tego sprawę nie udając wielkiego guru, ale pisząc od serca. Wyszło to naprawdę nieźle i nie można nie pochwalić świetnego zmysłu obserwacji pani Rutkowskiej. Owe drobne, krótkie scenki, bardzo ciekawe i kompletnie zaskakujące dla czytelnika to coś stanowiącego dużą wartość tej pozycji. Chociażby opisy weselnego tortu, czy w ogóle sceny pokazujące śluby, albo fragmenty, w których autorka charakteryzuje relacje własne z dziewczętami pracującymi w kwiaciarni, gdzie ona także była zatrudniona.

Ogólnie, bardzo polecam. Czytając książkę Igi Rutkowskiej czułem, przepraszam za wyrażenie - kumpelę, która była w dalekim kraju i opowiada, cóż tam zobaczyła i co ją szczególnie poruszyło. Rzadko spotyka się takie książki, niezwykle rzadko.

Podtytuł Antropolog wobec życia codziennego Japończyków
Iga Rutkowska
Wydawnictwo TRIO 2006